گذرگـاه فــکر و ذکـــر

روز قبل از استیضاح همتی، با 33 نفر از مدیران و کارشناسان شاغل و نیمه شاغل نهادهای نظام (مثل وزارت کشور، سازمان امورمالیاتی، بانک ملی، وزارت اطلاعات، معاونت پارلمانی وزارت اقتصاد و خبرگزاری پارس) صحبت کردم و ازشون خواستم با گزینۀ آری یا نه، به یک سئوال جواب بدهند.

سئوال این بود: آیا استیضاح در مجلس رأی می‌آورد یا نه؟ (یعنی مجلس به همتی رأی اعتماد می‌دهد یا نه)

جوابی که گرفتم به نظرم خیلی عجیب بود!

31 نفر با ضرس قاطع گفتند: نه (یعنی همتی در وزارت باقی می‌ماند)

2 نفر گفتند: با رأی پایین به وزیر رأی اعتماد می‌دهند (یعنی همتی می‌ماند)

خیلی متأثر شدم! اما نه از این که ممکن است همتی بماند!

متأثر شدم از این که چرا افرادی در جایگاه مدیریت یا کارشناس نظام با آن همه رابطه و دسترسی‌هایی که با مجلس و نمایندگان و سایر نهادهای سیاسی و اجرایی دارند، این‌قدر در تحلیل‌ها و نظرهای‌شان اشتباه می‌روند؟

+ موندم که آیا سایر نیازها و مسائل کشور را هم با همین نگاه‌ها و برآوردها، تحلیل می‌کنند و با همین دست‌فرمان راهکار ارائه می‌دهند؟

++ خدا به‌خیر گرداند امور این مُلک و ملت را با این مدیران و کارشناسان دور از واقعیت!

پ.ن: حوالی ظهر بود که نمایندگان موافق استیضاح با توصیه مصلحت اندیشان قبول کرده بودند که به همتی رأی اعتماد بدهند. ولو با رأی پایین. اما تکبر و بی ادبی همتی در برخورد با نمایندگان، به ویژه صحبت‌های نوبت دوم ایشان در مجلس باعث شد که رأی اعتماد نگیرد.

برنامه «سحرنشینی» توسط شبکه دوم سیما هرشب در سحرهای ماه رمضان حوالی ساعت 4 هکر نست از صحن حضرت فاطمه زهرا(س) در حرم مطهر امام علی علیه‌السلام پخش می‌شود. در این برنامه غیر از پخش مناجات و معرفی رجال برجستۀ علمی‌و عرفانی و یک‌سری آیتم‌های خوب، برنامه دیگری هم دارد با عنوان «از قرآن تا زندگی» که جناب شیخ اسماعیل رمضانی آن را مطرح می‌کند. بحث آقای رمضانی که خدا بر توفیقاتش بیفزاید بسیار جدی و چالشی است که برای من بسیار جالب و قابل قبول است.

مطالب آقای رمضانی، حرف دل من هم هست. امیدوارم به خیر بگذرد و کسی مانع پخش مباحث ایشان از تلویزیون نشود، اگر مطالب ایشان به بهانه‌های واهی متوقف نشود، راحت‌تر می‌تونم مطالبی را که این‌جا قولش را داده بودم ادامه دهم.

پیشنهاد می‌کنم، حوزوی‌های کنشگر و اونهایی که اهل قرآن و مباحث قرآنی هستند مباحث شب سوم و چهارم ایشان را حتماً از آرشیو تلوبیون بگیرند و گوش کنند. بعد هم تلاش کنید و قسمت‌های جدید را از دست ندهید.

استاد عزیز ما می‌گفت: ماه رمضان لبریز از برکت و معرفت است که در سحرهایش به راحتی قابل حس است. سحری خوردن بهانه است برای درک معنویت سحر. فرصت بیداری سحر را از دست ندهیم. حتی اگر به اندازه نیم‌ساعت به اذان صبح باشد، نگیم بدون سحر روزه می‌گیریم. حتی اگر معذور از روزه هستید، باز هم تلاش کنید تا لحظه‌های سحر را در بیداری استشمام کنید. ذکر و دعا و مناجات هم که جای خود دارد.

نکته:

یک جزء تلاوت ترتیل با رعایت قواعد تجوید، حداکثر 45 تا 50 دقیقه وقت می‌خواد. با روش تحدیر، فقط 35 تا 40 دقیقه وقت می‌خواد. به نظرم حیف است که در ماه رمضان حداقل یک ختم قرآن نداشته باشیم. اونهایی هم که در روخوانی و روانخوانی قرآن مشکل دارند از فایل صوتی قاریان معروف کمک بگیرند. مطمئنم به برکت ماه‌رمضان یادگیری و روانخوانی‌شان تسهیل و تکمیل خواهد شد.

*** *** ***

ماه رمضان که می‌رسد، صدای پای نسیم رحمت از سمت دروازۀ سحر می‌وزد و آوای استعانت و استجابت سحرخیزان را با چاشنی اِکرام و اِنعام بر کرسی قبول حق می‌نشاند.

خوشا بیداردلانی که در آناتِ حُسن انگیز سحر، سبد سبد غنچه‌های معطر راز بر سجادۀ سبز نمازِشان می‌شکفد و طعم عطرآکین مناجات را با بوی خوش اجابت در کام جانشان می‌افشاند.

یادمه رمضان 1441 (سال 99) برای من اولین رمضانی بود که حلاوت روزه را شیرین‌تر حس کردم و موفق شدم با دعای ابوحمزه و مناجات‌های مشهور انس بیشتری پیدا کنم و سه بار ختم قرآن داشته باشم...

پ.ن:تصمیم بگیریم که برای همدیگر و برای هموطنانمون دعا کنیم. اما در صدر دعاهامون، دعا برای فرج امام زمان و نجات بشریت از طلم و بی‌عدالتی باشد.

روزِ مرگم نفَسی وعدهٔ دیدار بده

وان گَهَم تا به لَحَد فارغ و آزاد بِبَر...

.

.

خیلی غم‌انگیزه! از ساعت 7 صبح تا آلآن ستاره سه‌تا از وبلاگ‌های دنبال‌شده روشن شده :((

شما رو خدا دست به قلم بشید.

علم معانی و بیاناز دروس اختصاصی رشته زبان و ادبیات فارسی است. این علم اصولاً برای فهم و درک و شناخت زیبایی‌های فصاحت و بلاغت در کلام عرب (نظم و نثر) ابداع شد. اما به تدریج در ادبیات فارسی وارد شد و در تشخیص کلام عالی از پست و جلوگیری از خبط و خطای طبع شاعران و نویسندگان کاربرد جدی پیدا کرد.

با تکیه بر علم معانی و بیانمی‌شود مفاهیم پنهان در یک جمله یا یک بیت شعر را رهگیری کرد و به مقصود و منظور اصلی نویسنده یا خطای کلامی‌ایشان پی برد. به عنوان مثال عزیزی در بارۀ قانون اساسی کشور ما می‌گفت:

«از قانون اساسی مواردیش مورد قبول بنده است که منطبق با موازین قرآن و عترت باشد وگرنه ارزشی نزد من ندارن»

این حرف، در ظاهر مفهومی‌ارزشی، الهی و دین‌محور دارد. اما در علم معانی و بیانیا به قول امروزی‌ها از نظر مفهوم‌شناسی چندتا معنی متفاوت می‌تونه داشته باشه:

• یک مفهومش اینه که بعضی از اصول قانون اساسی منطبق با موازین شرعی نیست!
• مفهوم دومش اینه که نویسندگان قانون اساسی و اونهایی که این قانون را تأیید و تصویب کردند، فهم و درک جامع و دقیقی از احکام الهی نداشتند و یا دچار بی دقتی شده‌اند!
• مفهوم دیگرش این است که دانش این عزیز بالاتر و عمیق‌تر از اونهایی‌ست که قانون اساسی را تصویب و تأیید کرده‌اند!
• مفهوم بعدی حرف ایشان این است که حتی از علمای امروز هم کسی متوجه مغایرت‌های شرعی در قانون اساسی نشده و یا متوجه هستند ولی سکوت کرده‌اند!
• یک مفهوم دیگر این است که شورای نگهبان و رهبری نظام، هیچکدام متوجه این موضوع نیستند و دارند در برخی موارد خلاف موازین شرعی عمل می‌کنند!
• آخرین مفهوم این حرف این است که بعضی از قوانین موضوعه در مجلس شورای اسلامی‌و شورای نگهبان برخلاف موازین شرعی تصویب شده است!

نکته: ممکن است گوینده محترم، آگاهانه و هدفمند این جمله را گفته باشد که در این صورت حرجی نیست و حتماً برای مطالب خودش استدلال خواهد داشت. اما ممکن است از روی شتابزدگی یا به خاطر عادت به گردگویی، این جمله را گفته باشد که در آن صورت ناخواسته در مورد علم و دانش خودش دچار مبالغه شده است..

+ هدف این بود که بگم نه فقط در مناظرات علمی‌و سیاسی، بلکه حتی در محاورات روزمره هم مراقب کلام و بیان خود باشیم. از شتابزدگی بپرهیزیم و واژه‌ها را با دقت بیشتری وارد جمله‌هامون کنیم.

پ.ن: این بحث شاید ادامه داشته باشد.

چندروزی هست که چپ و راست تونخ واقعه تاریخی و بسیار مهمی‌هستم که قرار است روز یکشنبه پنجم اسفندماه در بیروت اتفاق بیفتد. مراسمی‌که کل دنیای استکبار دارند تلاش می‌کنند تا مانع برگزاری‌اش شوند اما مردان و زنان محور مقاومت، یک تنه در تدارک اجرای آن هستند.

به نظرم تشییع جنازه تاریخی سید مقاومت سیدحسن نصرالله و‌هاشم صفی‌الدین، یک دوئل بسیار بزرگ است که اگرچه ممکن است برای جبهه مقاومت هزینه داشته باشد، اما ان‌شاءالله و به لطف خدا نتیجه‌اش برای جهان اسلام شیرین و تعیین کننده خواهد بود. خوشا آن‌ها که توفیق حضور دارند.

مبارک بادشان این ره به توفیق و امان الله

به هرشهری و هرجایی به هردشتی و هر رودی

اما من و دوستانم یک هفته است که تمام راه‌های مختلف سفر ترانزیتی به بیروت و حتی مسیرهای زمینی را بررسی کردیم تا هرجور شده امکان رفتن به لبنان را جور کنیم. اما انگار شرایط زمانه، همه دست به دست داده‌اند تا پای لنگ ما به زمین کم توفیقی بچسبد و از رفتن به تشییع جنازه فرماندهان پرافتخار مقاومت باز بماند.

+ برای خودم:

ای جذبه توفیق به همت مددی کن

شاید که به منزل بَرَم این بار گران را

روزگاری داریم پر از حادثه.

حادثه‌های ریز و درشت. در اندازه‌های جورواجور. از نوع تک‌لایه و چندلایه!

با رنگ‌های متنوع، با برندهای داخلی، خارجی‌ و با ساختارهای طبیعی، مصنوعی، سنتی، مدرن، نرم، سخت، دولتی، غیردولتی، نیروگاهی، فرودگاهی، دانشگاهی، مرزی، ارزی، ریالی و...

جالبه که از هرطرف دارند با بهونه و بی‌بهونه برای ما حادثه می‌سازند.

و جالب‌تر این‌که:

هرچه حادثه می‌سازند؛ مردم هم با حادثه می‌سازند!

+ انگار شرط زیست ما در این دنیا، شیرجه زدن در گرداب حوادث است!

++ ان‌شاءالله با حادثه‌‌ها می‌سازیم، اما در برابر حوادث رنگ نمی‌بازیم!

امامُ صادق علیه السلام: «إنّ أشدَّ النّاسِ بلاءً الأنبیاءُ، ثُمّ الّذین یَلُونَهُم، ثُمّ الأمْثَلُ فالأمثلُ»

مردمی‌که بیشترین بلا را تجربه می‌کنند پیامبران هستند، سپس کسانی که بعد از پیامبران می‌آیند، سپس بهترین‌ها و بهترین‌های بعدی.

هرکه در این بزم مقرب‌تر است

جا م بلا بیشترش می‌دهند...

ایضاً: أَنَّ الْبَلَاءَ مُوَکَّلٌ بِالْأَنْبِیَاءِ ثُمَّ الْأَوْلِیَاءِ ثُمَّ اَلْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ .

پ.ن:

دیروز صبح زود رفته بودم فرهنگستان زبان فارسی. داخل قفسۀ کتاب آقای معاون، کتاب اعیان‌الشیعه را دیدم. دوست داشتم بردارم و تورق کنم. اما فرصت نبود و شرایط هم ایجاب نمی‌کرد. از خیرش گذشتم. بعدش رفتم کتابخانۀ ملی، یک ساعت مونده بود به ظهر، همین کتاب را روی میز مدیر حراست دیدم. توی چند دقیقه‌ای که قرار بود اونجا منتظر بمونم به ذهنم رسید که این موضوع را یک حادثۀ معنادار بدونم. با اجازۀ آقایی که اونجا بود کتاب را برداشتم و باز کردم. به این نیت که اولین حدیث این کتاب، روزی من باشد برای عمل به آن و حالا همین حدیث شد موضوع این یادداشت...

کسی می‌دونه چرا قسمت آمار بازدید پست‌ها

کنتور نمیندازه؟

+ احساس می‌کنم تا وقتی قسمت آمار بازدید پست‌ها بسته است مطلب جدید اگر بذارم مظلوم می‌مونه و حقش ضایع میشه.

چیزی که انسان را ناامید می‌کند، برخی وسوسه‌ها و پنداشت‌های غافلانه است که ناخودآگاه بر باور اصلی او سایه می‌اندازد و تلاشش را در برابر رهیافت حقیقی ذهن او، بیهوده جلوه می‌دهد.

عجب حرف اندیشمندانه‌ای شد!

باور کنید یهویی به ذهنم رسید...

پ.ن: امروز همراه تبریزی‌ها بودم در دیدار رهبر عزیزمون با مردم عزیز آذربایجان شرقی... خیلی برام دلچسب بود.

منتظران ظهور قائم (عجل‌الله‌ تعالی‌ فرجه‌الشریف) همان مؤمنان حقیقی‌اند که به انجام «اَفضل‌الاَعمال» مفتخرند.

همان‌ها که در غیبتِ امام، از پا نمی‌نشینند،

در انجام واجبات الهی تلاش می‌کنند،

یاری مظلومان را وظیفه می‌دانند،

و با هیچ بهانه‌ای در مبارزات حق‌طلبانه قصور نمی‌ورزند...

پ.ن: افضل اعمال امتی انتظار الفرج... (کمال الدین و تمام النعمه، ج1، ص 287 و ص 644)