چیزی که انسان را ناامید می‌کند، برخی وسوسه‌ها و پنداشت‌های غافلانه است که ناخودآگاه بر باور اصلی او سایه می‌اندازد و تلاشش را در برابر رهیافت حقیقی ذهن او، بیهوده جلوه می‌دهد.
عجب حرف اندیشمندانه‌ای شد!
باور کنید یهویی به ذهنم رسید...
پ.ن: امروز همراه تبریزی‌ها بودم در دیدار رهبر عزیزمون با مردم عزیز آذربایجان شرقی... خیلی برام دلچسب بود.